«Fisker´n»
Tekst: Magnhild Lersveen Musikk: Magnhild Lersveen
Je går langs elva her å firsje aure og sammars natta er mild og varm.Men får je ittnå så skar je maule, lett sild og potet, men ingen dram.
Men hvis je får en pinne skar den stekes i ekte hemsmør og en fløteskvætt.
Å kæinskje finn je en dråpå hembrygg, som je kæin nyte når sola sprætt.
Å her på stien møte je ei jinte, om hu er blygen – så er’a blid.
Hu bær en bukett mæ ville blommer, som ælltid sprætt ut ved St.Hans tid.
Men skar je spørja om vi to kæin føljes, før firsje-lykka den er visst slutt.
Hell skar vi kvile på hår sin stubbe, å synge tostæmt en trudelutt.
Ja kæinskje blir vi sittan der å mimre, om skoleåra som gikk så fort.
Og nåa drog ått den store byen, på og skole – sku bli no stort.
Men nåen var det da som vart at heme, og skjøtte bygda og fedres jord.
De andre kom at da det vart sammar, og nøt sin ferie hos mor og far.
Har gått langs elva her å prøvd å firsje, mens myggstikka dom klør og klør.
I veslekulpen der pla’n bite, men marken friste itte slik som før.
I går så je da en to-tre styss’en, ja en ått katta – to att meg sjøl.
Om je i natt så vart firsje monken, je traff att jinta je elske før.
Om je i natt så vart firsje monken, je traff att jinta je elske før.