«Dette som heite livet»

Tekst: Ingelin Reigstad Norheim og Hildegunn Garnes Reigstad Musikk: Ingelin Reigstad Norheim og Hildegunn Garnes Reigstad

Det som havna bakerst, innerst i et kott
Det du heiv i kjellaren, der det e mørkt og rått
Det som mista formen, det som lukte surt
Det du blir litt flau av, som ikkje va så lurt

Våge du, våge du
å kjenna litt på det?
Våge du, våge du
å la murene rasa ned?
Våge du, våge du...
Ka e det verste som kan skje?

Min venn, du kan tola det!
Dette som heite livet
For her e skarpe kantar,
her e mørke skyggar -
vi komme ikkje unna det

Så pust ut og la det skje:
Dette som heite livet
For her e nye sjansar,
nye soloppgangar,
og det vi alle leve av
e nåde

Det som skape uro på en skyfri dag
Det som brer seg innover, et stille ubehag

Steinen som du snuble i kvar forbaska gang
Det som gjer deg liten, som du unngår alt du kan

Våge du, våge du
å kjenna litt på det?
Våge du, våge du
å stirra sannheten i augene?
Våge du, våge du
å sleppa til det finaste…?

Min venn, du kan tola det!
Dette som heite livet
For her e skarpe kantar,
her e mørke skyggar -
vi komme ikkje unna det

Så pust ut og la det skje:
Dette som heite livet
For her e nye sjansar,
nye soloppgangar,
og det vi alle leve av
e nåde

Du treng ikkje rømma,
du treng ikkje glømma,
ikkje bortforklara
eller forsvara..
Du treng ikkje rømma,
du treng ikkje glømma,
La maska falle …….

Du treng ikkje rømma,
du treng ikkje glømma,
ikkje bortforklara
eller forsvara..
Du treng ikkje rømma,
du treng ikkje glømma,
For det vi alle leve av
e nåde

Nåde

Min venn, du kan tola det
Dette som heite livet
Dette som heite livet
Dette som heite livet