«Mørke slør»
Tekst: Thomas Hellekås Musikk: Thomas Hellekås/Svein Eivind Mo Haugan
Låsen gjeng i dynna. Elle mann te’ ro.Det ligg ein kar i køya, 442.
Han vi’ nok aller bli den mannen som han va’.
For elle andre e’ det sikkert like bra.
Dagen kom attende. Han søvna visst te’ slutt.
Han les i et brev i frå ein opna konvolutt.
Avslag på søknad om permisjon.
Han legg seg under dyna si og slær av radioen.
Så hører han ei stemme sår,
like tydeleg som i går.
Ingen venn å vera ved.
Kanskje best å la det skje.
Å la det skje.
Månen heng der oppe og ser det som vi’ skje.
Lenge har han vandra i tanken frå og te’.
Han har ein neva med utdelt medisin.
Gløttar ut av glaset før han trekker for gardin.
Så hører han ei stemme sår,
enda betre enn i går.
Ingen venn å vera ved.
E’ nok best å la det skje.
Livet leikar ikkje nå.
Slekke lyset eller sjå.
Gjeng på kniven att og fram.
På cella sit ein ensom, ensom mann.
Lenger fram i livet, ei lita jente har han fått.
Nysgjerrig på sin far, og det som hende han ei nått.
Stemmer vi’ du høre - av dei e’ ikkje få.
Men du kan bestemme håkken du vi’ høre på.
Eg hørde stemma bryte fram,
som frå ein annan ensom mann.
La det gode øret ta.
Detta her var det han sa:
Hei broder, bak et slør.
Eg ser deg betre enn aller før.
La gå ditt mørke sjal, og reis deg frå den mørke, djupe dal.