«Olsen cafè»
Tekst: Thomas Hellekås Musikk: Thomas Hellekås
Ola va’ ein fattig student med et mål og ambisjonsom va’ viden kjent.
Spela gitar i et rockeband , liv og leik gjekk hand i hand.
Men livet hadde ein ana plan, han skulle bli nokko ana ista’n.
Fekk juling på ein uteplass og elle planan’ gjekk i dass.
Han kjørte vekk så langt’n kom,færr det konne ikkje ende sånn.
Han svinga inn på Olsen Café, med bagasjen som følgde med.
Connie va ei lekker tøs, med et ry færr å vera sjenerøs.
Ho levde livets glade dans, der mykje a’ det onde fans.
Så dansen den tok slutt te slutt , med et kvælartak frå ein
hardhendt gutt.
Han syns ho va’ så søt og grei , men han skjønna ikkje ordet nei.
Ho kjørte vekk så langt ho kom, færr det konne ikkje ende sånn.
Ho svinga inn på Olsen Café, med bagasjen som følgde med.
Han såg at ho kom inn med ein blå, blåveis og et blått blått kinn.
Stemma den va’ tynn og hås, ho satt seg ned i ein ana bås.
Han måtte spørja; hått hadde hendt, om dei kanskje hadde ein
felles bekjent.
Ho ledde litt og smila skrått, så satt dei der te’ dag blei nått.
Med amors piler sa det pang, om ho va’ yin så va’ han yang.
Hadd ’kje trudd at slikt sku’ skje, ved ein tilfeldig stopp på Olsen Café.
Dei kjørte vekk så langt dei kom færr det konne ikkje ende sånn.
Svinga inn på Olsen Café , med bagasjen som følgde med.
Hått dei to driv med nå; det kan ein bare lure på.
Hellet har nok snudd færr å snu.
Det likar hvertfall eg å tru.